Artykuły Archiwalne

Wystartowaliśmy z Sydney do Hobart 26 grudnia o godzinie 13.00. Do regat przystąpiło 119 załóg z całego świata. Polskę reprezentowały dwie załogi, KATHARSIS II i oczywiście SELMA EXPEDITIONS, która jako jedyna z grona wszystkich jachtów miała polską BANDERĘ.

Za sterem Selmy stanęli: Dominik Życki – polski olimpijczyk, Mistrz Świata w klasie Star, Jarek Kaczorowski – jeden z najbardziej utytułowanych i doświadczonych polskich żeglarzy, uczestnik regat Transat 6.50, nagrodzony nagrodą REJS ROKU 2007, oraz Artur Skrzeszowski – młody, 25 letni, dobrze zapowiadający się żeglarz, uczestnik regat z cyklu Volvo Ocean Race.

Jachtem dowodzili Piotr Kuzniar i Krzysztof Jasica, właściciele łodzi, zapaleni żeglarze płynący szlakiem, realizujący marzenia swoje i wielu innych żeglarzy. Skład załogi to ludzie z pasją żeglarską, którym nie straszny jest ocean, wysokie fale i silne wiatry.

„Selma” linie startu przepłynęła jako jeden z pierwszych jachtów. Wiatr był sprzyjający dla naszego statku, wiał z kierunku południowo-wschodniego, z siłą około 25 węzłów. Od razu po starcie postawiliśmy większy żagiel, który dodał nam prędkości. Załoga bardzo sprawnie wykonywała polecenia sternika. Na pierwszej boi okazało się że Selma płynie w czołówce regat. Po zmianie kierunku, i obraniu kursu na Hobart, zmienił nam się wiatr, który dla naszego jachtu był mniej korzystny.

Drugiego dnia wiatr przestał wiać. Istniało zagrożenie że prąd zniesie nas na skały. Przez 6 godzin prawie nie zmieniliśmy swej pozycji. Na szczęście trzeciego dnia, kiedy wiatr znowu zaczął wypełniać nasze żagle, postawiliśmy naszego pięknego, wielkiego spinakera. Wiatr przybierał na sile, a my coraz szybciej zbliżaliśmy się do mety. Przy sile wiatru 30 węzłów cięliśmy wodę z prędkością 15 węzłów, a rekord jaki udało nam się wycisnąć z tego dzielnego jachtu to 18,1 węzła. W ciągu doby pokonaliśmy 246 mil, co jest rekordem dobowym „Selmy”.

W tym samym trzecim dniu, kiedy Jarek stał przy sterze, uniknęliśmy zderzenia z 10-metrowym wielorybem, który minął naszą lewą burtę, około 5 m od jachtu. Około godz 15.00, kiedy dotarła do nas informacja że jesteśmy na 32 miejscu, na jachcie wybuchła euforia.

Czwartego dnia płynąc wzdłuż wybrzeża Tasmanii, wiatr znów przestał nas rozpieszczać, ciągle zmieniając swą siłe i kierunek. Ostatecznie na metę wpłynęliśmy na 94 miejscu, po 94 godzinach płynięcia. W grupie IRC zajęliśmy 76 miejsce, a wśród weteranów 8. Dla Kapitana, Sterników i Załogi najważniejszy był fakt ukończenia tych trudnych i wymagających regat.

Na mecie, z flagą narodową w rękach i ze śpiewem na ustach, pięknie przywitała nas Polnia austalijska, która zapewniła nam wiele atrakcji, nakarmiła specjałami kuchni tasmańskiej i pokazała najpiękniejsze miejsca tej wspaniałej i dzikiej wyspy. Na ręce Janka i Zosi Pakulskich składamy podziękowania całej poskiej grupie osób dobrej woli, która uraczyła nas swą gościnnością.

Dzisiaj Selma wypływa na podbój Morza Rossa . Jest to kolejny etap wyprawy szlakiem Shackletona. Życzę im osiągnięcia celu i powrotu do rodzin.

Z żeglarskim pozdrowieniem – Ahoj !

Przeczytaj Część I relacji.

Wikipedia: „Regaty Sydney-Hobart jedne z najtrudniejszych i najbardziej znanych regat żeglarskich. Gospodarzem jest Australijski Cruising Yacht Club, który współpracuje z Tasmańskim Królewskim Klubem Żeglarskim (Royal Yacht Club of Tasmania). Start odbywa się w Sydney drugiego dnia Świat (Bożego Narodzenia), natomiast meta jest w Tasmańskim Hobart. Żeglarze mają do pokonania 630 mil morskich; czyli 1167 km.” Dalej czytaj w Wikipedii.

Kliknij na dowolne zdjęcie poniżej by przejść do galerii zdjęć tego artykułu na Facebook.

Komentarze