Artykuły Archiwalne

Dramat ten w adaptacji Zespołu Teatralnego Ottoway sprawnie wyreżysowany przez ks. dr. Mariana Szablewskiego CR, oglądaliśmy w Parks Community Centre, Angle Park.

Sokrates jest jedną z najbardziej tajemniczych postaci w całej historii filozofii. Nie napisał żadnej książki, a mimo to należy do tych, którzy wywarli ogromny wpływ na rozwój myśli filozoficznej. Znany filozof, prof. Leszek Kołakowski napisał o nim: „Moim pierwszym wielkim jest oczywiście Sokrates. Jak wszyscy wiemy, dwaj ludzie, którzy do zbudowania kultury europejskiej się przyczynili – to Jezus i Sokrates. – są to słowa wstępu do programu tej sztuki przygotowane przez ks. Szablewskiego.

pierwszy z lewej SOKRATES – Stefan Jaworski

Uczta
Reżyser jest zafascynowany filozofem także i wcale tego nie ukrywa.
Pamiętam naszą krótką rozmowę przed rokiem – wtedy to dopiero przymierzał się do tego tematu. A błysk w jego oczach kiedy mi mówił o tym przedsięwzięciu, pamiętam jak dziś.

I jeszcze inna informacja ze wspomnianego powyżej programu.
Istnieje przedziwne podobieństwo między życiem Jezusa i Sokratesa. Obydwaj prowadzili życie proste. Obydwaj byli szanowanymi i wybitnymi nauczycielami, choć żaden z nich nie napisał ani jednego słowa dla potomnych. Obydwaj byli uważani za zdrajców przez religijne i polityczne wspólnoty swoich czasów. Obydwaj otrzymali wyrok śmierci za swoje wierzenia. I właśnie te aspekty życia wielkiego filozofa są uwypuklone w tej sztuce.

Filozoficzne mowy
Autor sztuki, Jerzy Zawieyski żył i tworzył w pierwszej połowie XX wieku. Był on nie tylko literatem, ale także aktorem i… politykiem. Interesowały go głównie problemy etyki. Napisał kilkanaście utworów w których temat przewodni to problemy moralne.
O tym utworze powiedział tak: „Sokrates” powstał w najcieższej epoce dla literatury, bo w roku 1950, i w najcieższej epoce mojego pisarskiego życia.

Trzeba podkreslić oryginalną adaptację sztuki.
Człowieka-Teatr, czyli ks. Szablewskiego już wymienialiśmy, choć trudno przecenić jego rolę. Bogactwo dekoracji i scenografia – głównie dzięki Bronisławowi Wilkansowi. Muzyka – Jerzego Swynczuka. Chór Cantores, który wzmógł dramaturgię przedstawienia, a także oryginalna para tancerzy Greckich dodających smaku, jak dobra przyprawa, temu przedsięwzięciu.

Finał – pierwszy z lewej – ks. Szablewski

Kurtyna w górę

A było to autentycznie artystycznym wydarzeniem – 32 osoby występujące na scenie. Nie sposób wszystkich wymienić i dlatego w tym krótkim omównieniu pozostaną anonimowe. Jako rekompensata za włożony trud i determinację w przygotowaniu przedstawienia, niech pozostanie aplauz widowni i tych parę ciepłych słów podpartych fotografiami ze spektaklu.
Dziękujemy Wam – było to dla nas widzów, kolejne artystyczne przeżycie.

Krzysztof Deja